Złota Gałąź

Meliana

W tym temacie chciałabym, abyście rekomendowali książki godne Waszym zdaniem przeczytania. Oczywiście nie może się obejść bez uzasadnienia ( choćby krótkiego ). Dlaczego akurat taka, a nie inna, co Was najbardziej ujęło w danej książce, jak doszło do tego, że wpadła Wam w ręce etc. Na koniec nie pozostaje mi nic innego, jak krzyknąć: polecajcie!!! Very Happy

Meliana

Nikt nic nie ma do zaoferowania? Hm...pity. Ja tam mam dużo do polecenia. Ostatnio przeczytałam godna uwagi fantastykę pt. "Zemsta Czarownicy" ( Cykl "Kroniki Wardstone") Joseph'a Delaney. Całkiem miła lekturka, ( po niesmaku jaki nadal mam po lekturze Steven'a Eriksona ) w sam raz na dłuuugie zimowe wieczory. Smile

Książkę można zakwalifikować do działu literatura dla młodzieży, ale i ta trochę "starsza" młodzież będzie miała niezłą zabawę. Smile

Ogólnie fajna alternatywa dla książek o Harrym Potterze.

Pasja

Mel, pamiętam, że kiedyś polecałaś mi O.Tokarczuk. Ostatnio w jakiejś serii za 9,99 zł ( Razz

) wyszło "E.E." i kupiłam, czytałaś może?

Meliana

No ba

Przemaglowałam prawie wszystkie książki Olgi Tokarczuk, za wyjątkiem "Gry na wielu bębenkach" i najnowszej "Bieguni", z tym że tę ostatnią dostałam na Gwizadkę, więc...już nie długo. Razz

"E.E." jest opowieścią rozgrywającą się w dwóch rzeczywistościach: transcendentnej i immanentnej ( mówiąc językiem naukowym Razz

). Czyli mamy tutaj błąkające się dusze, medium, które potrafi je przywoływać, duuużo filozofii i psychologii w specyficznym stylu Pani Tokarczuk. To dobra książka, choć nie najlepsza w jej dorobku.
Trafny zakup, a za tą cenę tym bardziej wartościowy. Smile

Myślę, że Ci się spodoba!

Pasja

Hm...przeczytałam pierwszych trzydzieści stron...wciąga i ma nastrój, czyli to, co Pasja lubi:] I strony pachną fiołkami, więc jest się czym delektować...zobaczymy co dalej! Smile

a którą książkę Tokarczuk polecasz najbardziej?

X

No dobra, to ja teraz sobie polecę Laughing

...... książkę ma się rozumieć Cool

Książka nosi tytuł Paragraf 22, jest autorstwa Josepha Hellera (którego jedni mają za geniusza a inni za wariata), i wciąż jeszcze nie mogę zrozumieć, jak to się stało, że dopiero teraz wpadła w moje ręce Wink

próbowałem to sobie jakoś wytłumaczyć, bo być może faktycznie lepiej późno niż później, ale z drugiej strony lepiej wcześniej niż później ........ i wiedzcie, że nie znalazłem na ów karygodny fakt żadnego lepszego wytłumaczenia ponad to, że ktoś ją przede mną z premedytacją ukrywał Very Happy

nie chcę w tym momencie słyszeć z Waszej strony nic o paranoi - bo być może faktycznie jestem strasznym paranoikiem, ale to przecież wcale jeszcze nie oznacza, że nie było żadnego ogólnoświatowego spisku, który miałby na celu nie dopuścić mnie do zapoznania się z opus magnum jednego z najlepszych współczesnych pisarzy amerykańskich Razz

Ale do rzeczy. Tekst reklamowy na okładce stwierdza pompatycznie, że "kultowa powieść", i jeszcze że "arcydzieło czarnego humoru". I co więcej tekst ów ma rację - warto to odnotować, bo to ciekawy bonus do reklamy. Cała książka utrzymana jest w konwencji czarnej groteski, za której pomocą ukazuje wiele absurdów nie tylko wojny i biurokracji, ale także charakterów, postaw, zachowań tudzież różnych sytuacji i relacji międzyludzkich. Bohaterami jest grupa wariatów szumnie podająca się za bombardierów armii amerykańskiej. Oficjalnie w wojsku nie ma miejsca dla osób chorych psychicznie, jednak nikogo jakoś nie dziwi major Major Major Major, który przyjmuje gości tylko wtedy, kiedy go nie ma, Milo Minderbinder traktujący cały świat jako placówkę handlową i bombardujący własne pozycje bo dogadał się z nieprzyjacielem czy indiański Wódz White Halfoat który postanowił umrzeć na zapalenie płuc i dla zabawy wali w pysk pułkownika Moodusa, którego małżeństwu z córką generała Dreedle generał Dreedle był stanowczo przeciwny, ponieważ nie lubi chodzić na śluby. Joe Głodomór co noc wrzeszczy gdy kot Huple'a siada mu na twarzy, Orr sto razy w ciągu trwania książki skręca i rozkręca mały zaworek, kapitan Black każe wszystkim podpisywać setki deklaracji lojalności dziennie, a McWatt nie ma nic przeciwko wojnie. Główny bohater (a zowie się on Yossarian .... i co to w ogóle za nazwisko Yossarian??? Razz

) jest paranoikiem uważającym, że wszyscy chcą go zabić, ponieważ strzelają do niego z działek przeciwlotniczych za każdym razem, gdy leci zrzucać na nich bomby. Próbuje zatem udawać wariata, żeby ocalić życie - bo przecież każdego wariata dowództwo bezzwłocznie odsyła do domu. Jednak najpierw koniecznie musi on osobiście złożyć podanie o zwolnienie go z działań bojowych. A paragraf 22 stwierdza bardzo wyraźnie, że człowiek, który chce się zwolnić z działań bojowych, nie jest prawdziwym wariatem .....

Już tylko na podstawie powyższych przykładów można się chyba domyślić, że nie ma nic zabawniejszego niż te absurdalne sytuacje i zwichrowane, mistrzowsko prowadzone przez Hellera dialogi Very Happy

Jednak rozłożenie akcentów zmienia się w miarę trwania akcji - im bliżej końca tym zarówno treść jak i sposób prowadzenia narracji stają się poważniejsze. Bo tak naprawdę to system jest absurdalny, a jego uczestnicy nie mają przeciwko niemu innej broni jak śmiech, choćby i przez łzy. I mimo że nad całą tą książką ryczałem ze śmiechu - co nie ukrywam bardzo lubię - to jednak najbardziej podobały mi się w niej te ostatnie sceny, gdy Yossarian rozmawia z majorem Danbym o nonkonformizmie, obowiązku, bierności i eskapizmie, i ostatecznie ...... ostatecznie książka się kończy Smile

bardzo fajnie, aczkolwiek jak to nie powiem, albowiem nie jestem okrutnikiem i mam nadzieję, że ktoś po tym moim poście sięgnie być może po Paragraf, i dostarczy mu on tyleż samo pożywki rozrywkowo - intelektualnej, co i mnie dostarczył Smile

I może nie jest to najlepsza książka jaką czytałem, ale bez wątpienia plasuje się wysoko w pierwszej piątce Smile

Panowie! Jesteście oficerami Armii Stanów Zjednoczonych! Oficerowie żadnej innej armii na świecie nie mogą tego o sobie powiedzieć! Zastanówcie się nad tym Laughing

Meliana

Pasja

a o czym jest "Dom dzienny, dom nocny"??

X

1961

Czy klasyk - to nie wiem, pewnie zależy od tego, z czym i dlaczego się porównuje Laughing

A czy geniusz czy wariat to właściwie nie ma dla mnie większej różnicy Laughing

chodzi właściwie tylko o to, czy jesteśmy po jego stronie czy przeciwko Wink

a obydwa typy są w gruncie rzeczy interesujące i warte poznania Razz

I liczę na tę przymiarkę ..... naprawdę liczę Smile

Meliana